Zarówno celibat kapłański, jak i dziewictwo Matki Bożej są obecnie (…) niepopularne, jeśli nie wręcz podważane i atakowane. Nawet w samym Kościele celibat był często na przestrzeni wieków kwestionowany lub lekceważony ze względu na trudności w jego zachowaniu. Był to jednak skutek raczej ludzkiej słabości i nie stanowił bezpośredniego ataku na samą doktrynę.
(…)
Czystość kapłana związana jest bezpośrednio ze świętymi tajemnicami, a zwłaszcza z Eucharystią, których jest on strażnikiem i szafarzem. Tak jak w przypadku Najświętszej Maryi Panny czystość ta koncentruje się na Obecności Chrystusa, gdy chodzi o Nią – na Wcieleniu, w przypadku kapłana zaś – na sakramentach. Z tego właśnie powodu stan czystości kapłana jest doskonalszy i bardziej wymagający niż w przypadku zakonników. Zakonnik składa śluby po to, aby osobiście iść za radami Chrystusa. Korzyści natury apostolskiej mają tu charakter drugorzędny.
Zakonnik stara się przede wszystkim o swoją własną doskonałość, a dopiero potem o doskonałość swych bliźnich. Kapłan natomiast żyje w celibacie, ponieważ konsekrowany jest dla sprawowania świętych tajemnic. Konsekrację otrzymuje dla dobra całego Kościoła, misja jego jest więc ze swej natury apostolska. Jego celibat jest dla innych. Kapłan musi starać się uobecniać Chrystusa w świecie dla uświęcenia swych bliźnich. Jego osobista doskonałość jest skutkiem jego kapłańskiej konsekracji i wierności jego apostolatowi.(…)
Kapłaństwo istnieje na świecie dla jego uświęcenia. Na tym właśnie polega podobieństwo kapłaństwa do życia Matki Bożej: zamężnej Niewiasty żyjącej w świecie, choć w oczywisty sposób nie będącej „z tego świata”. Zachowała Ona dziewictwo ze względu na dzieło Wcielenia, a nie dlatego, iż był to stan uświęcający. Jej świętość skłoniła Ją do zachowania dziewictwa, a dziewictwo przygotowało Ją na Wcielenie. Celem Jej celibatu było odkupienie świata. Celibat kapłański jest również dla świata. Oba one uobecniają na świecie Chrystusa. (…)
W czasie kryzysu, w jakim pogrążony jest obecnie Kościół Boży, celibat jest atakowany. Z pewnością atakuje się w ten sposób samą cnotę czystości, jednakże głównym powodem jest bez wątpienia ignorancja i brak wiary w Eucharystię. Ludzie, którzy nie znają lub nie rozumieją wzniosłości tajemnic chrześcijańskich, nie potrafią zrozumieć dlaczego szafarze tych tajemnic muszą pozostawać oddzieleni od życia rodzinnego i właściwych im relacji. Nikt przecież nie musi zachowywać celibatu, aby przewodniczyć zgromadzeniu.
Ks. James Doran FSSPX
Najświętsza Maryja Panna a celibat kapłański, Zawsze Wierni, nr 4(179) lipiec-sierpień 2015