Galiny

• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w. obecnie hotel i restauracja
• 

  Galiny - zabudowania forlwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w.
• 

  Galiny - zabudowania folwarczne z XIX w. - stajnie
• 

  Galiny - spichlerz z XVIII w.
• 

  Galiny - spichlerz z XVIII w.
• 

  Galiny - pałac XVI w.
• 

  Galiny - pałac XVI w. - brama
• 

  Galiny - pałac XVI w. - brama
• 

  Galiny - pałac XVI w.
• 

  Galiny - pałac XVI w.
• 

  Galiny - pałac XVI w.
• 

  Galiny - gotycki kościół Wniebowzięcia NMP, ok. 1388 r.
• 

  Galiny - gotycki kościół Wniebowzięcia NMP, ok. 1388 r.

Galiny (niem. Gallingen, Kreis Bartenstein) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Bartoszyce.

Od strony Bartoszyc, w zakolu rzeki Pisy, znajduje się rezydencja rodu Eulenburgów. Kompleks budynków pałacowych leży w ogrodzie nad sztucznym rozlewiskiem rzeki. Naprzeciw wejścia spichlerz z XVIII wieku.
Obecnie obiekt należy do Joanny Pałyski (firma kosmetyczna Bell).
http://www.palac-galiny.pl/majatek-galiny/palac (na tej stronie w historii pałacu i historii parku można obejrzeć stare zdjęcia tych obiektów).

Historia
Średniowiecze
Wieś założona w 1336 przez komtura Bałgi Henryka von Muro. W 1468 wieś przeszła w ręce rodu Eulenburgów. Z tego rodu pochodził m.in. Gotfryd von Eulenburg (1670-1734), kanonik warmiński, fundator kaplic we Fromborku i Wozławkach.
Wielki Mistrz Zakonu Krzyżackiego Heinrich Reuss von Plauen w roku 1486 przekazał, za poniesione zasługi, pochodzącemu z Saksonii rycerzowi Wend Illeburgowi na mocy nadania, tereny położone na obszarze zamieszkanym przez pruskie plemię Galindów. W Galinach stał wówczas niewielki, murowany kościół z połowy XIV wieku a cały obszar zajmował powierzchnię 114 włók. Przodkowie rodu Eulenburgów osiedlili się w Galinach, Wykach i Sątocznie, skąd przenieśli się do Prosny.

Czasy nowożytne
Pałac został wybudowany dla barona Botho zu Eulenburga w 1589 roku. Usytuowany na wzniesieniu, miał początkowo charakter obronny. Jest jednym z nielicznych przykładów architektury renesansowej, zachowanych na terenach dawnych Prus Książęcych.

W roku 1709 Eulenburgowie (jeden z najstarszych i największych rodów szlacheckich na tych ziemiach), w uznaniu zasług, otrzymali tytuł baronów, a później w 1786 r. tytuł hrabiów. Wywodzący się z Galin, Gottfried Heinrich zu Eulenburg po tragicznej śmierci żony i dziecka przeszedł na katolicyzm, został kanonikiem warmińskim, a następnie ufundował kaplicę we Fromborku i Wozławkach.

Po II wojnie światowej
W roku 1945 pałac został splądrowany, a jego ostatni właściciel, hrabia Botho Wend zu Eulenburg, zmarł podczas wywózki na Sybir. Tak skończyło się bytowanie Eulenburgów na tych ziemiach, które trwało nieprzerwanie od czasów średniowiecza, prawie 500 lat. Wkrótce po zakończeniu działań wojennych i przejęciu przez skarb państwa całego majątku obiekt zaczął powoli popadać w ruinę, a pałac i park niszczały. Tuż po wojnie zaczęto organizować w nim kolonie dla dzieci, a przez następne pięćdziesiąt lat, mimo prób jego ratowania, obiekt został całkowicie zdewastowany. Dopiero w 1995 roku, na skutek działań nowych właścicieli rozpoczęła się gruntowna renowacja, która doprowadziła kompleks do obecnego stanu.
Obecnie majątek Galiny obejmuje zespół pałacowo-parkowy i folwark ze stadniną koni, pensjonatem i gospodą.

Zabytki
Zespół pałacowy Eulenburgów wzniesiony w 1589 r., elementy gotyckie zachowały się w lewym skrzydle pałacu. Główny korpus pałacu dobudowany został w XVIII w., natomiast w wieku XIX wzniesiono dwie wozownie. Na początku w. XX zespół pałacowy został przebudowany w stylu neobarokowym. Obok pałacu zachowały się zabudowania folwarczne: oficyna, spichrz, brama pałacowa. Pałac znajduje się w otoczeniu parku o charakterze krajobrazowym.

Gotycki kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP, wybudowany ok. 1388 r. (proboszcz wymieniany już w 1372), powiększony w 1466, wieża wybudowana ok. 1500 r. W 1726 r. Botho Henryk Eulenburg ufundował nad zakrystią bibliotekę, która w XIX w. liczyła kilka tysięcy tomów – portret fundatora znajduje się w muzeum w Kętrzynie, namalowany na blasze. Kościół był częściowo przebudowany w latach 1856-1857. Ołtarz główny z 1744, wykonany przez snycerza Boüberta z Bartoszyc. Cennym zabytkiem jest manierystyczna ława kolatorska z ok. 1600 r., zamówiona przez Botho Eulenburga (zm. 1629) i jego żonę Elżbietę z Truchsessów von Waldburg (zm. 1611). W kościele znajduje się płyta nagrobna małżeństwa Elżbiety i Botho Eulenburgów z 1629 r. oraz Salomona von Kanitza z 1680. Stalle z przełomu XVI i XVII w., epitafium pastora Friedenhausa z 1740 r.
Plebania z 1677 r.

źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Galiny_%28gmina_Bartoszyce%29

I dodatkowo można przeczytać:
http://www.globtroter.info/index.php?option=com_content&view=article&id=642:podroe-globtrotera-zespo-paacowy-galiny&catid=51:podroe&Itemid=62

Był to pierwszy w 2010 roku tak liczny – blisko 30–osobowy, a zarazem bardzo ciekawy, 4-dniowy wyjazd krajowy „globtroterowców”. Na Warmię i Mazury, na zaproszenie współwłaścicielki Zespołu Pałacowo – Parkowego oraz Folwarku w Galinach, Joanny Pałyski (firma kosmetyczna Bell). Stał się on okazją do poznania nie tylko tego, rewaloryzowanego od 15 lat obiektu z pięknym parkiem, rozległym folwarkiem i 200 hektarami łąk i pól, będącego dziś hotelem – członkiem stowarzyszenia Historic Hotels – Europe ze słynącą z doskonałej kuchni Gospodą oraz stadniną koni i ośrodkiem jeździeckim.

Ciekawostka
Chorągiew nagrobna z Galin
http://www.muzeum.ketrzyn.pl/autoinstalator/wordpress/?p=81

w muzeum w Kętrzynie chorągiew nagrobna trzyletniego Botho Ernesta zu Eulenburg

Chorągiew nagrobna Botho Ernesta zu Eulenburg jest jedną z dwóch znanych z terenu Prus chorągwi nagrobnych poświęconych dzieciom, a jedyną zachowaną do naszych czasów. Wykonano ją w 1664 r. na uroczystości pogrzebowe trzyletniego Botho.
Część środkowa z portretem na awersie i tekstem epitafijnym na rewersie namalowana została na zszytych kawałkach lnianego obrusu, natomiast obramienie wykonano z kawałków płótna bieliźnianego. Zarówno pospieszne wykonanie chorągwi jak i późniejsze dziewiętnastowieczne zabiegi konserwatorskie sprawiły, iż po 1945 r., gdy zabytek ten trafił z macierzystego kościoła w Galinach do zbiorów muzealnych w Kętrzynie, jego stan zachowania nie dawał gwarancji na zachowanie dla potomnych tego niezwykle cennego obiektu.
Trudnej i nowatorskiej, iście benedyktyńskiej pracy nad jego konserwacją podjęła się Pani prof. Bogumiła Rouba.