Słopanowo

SŁOPANOWO – wieś położona ok. 2,5 km na płd. od Obrzycka, przy drodze do Szamotuł, licząca ok. 400 mieszkańców.
Najstarsza miejscowość gminy wzmiankowana po raz pierwszy w 1218 r. jako własność cystersów z Łękna. Później w rękach szlacheckich, m.in. w XVII w. Kąsinowskich, a od XIX w. do 1939 r. Tumów.
Pozostałością po dawnych właścicielach miejscowości jest park podworski z XIX w.
Na szczególną uwagę w Słopanowie zasługuje jednak niewielki, drewniany kościół parafialny p.w. św. Mikołaja – jedyny tego rodzaju zabytek na terenie Ziemi Szamotulskiej. Wzniesiono go w latach 1695-1699 z fundacji ówczesnego właściciela wsi – sędziego wałeckiego Jana Kąsinowskiego. Zbudowany na rzucie kwadratu z częściowo wtopioną w korpus od strony zachodniej wieżą, nakrytą baniastym hełmem rybią łuską oraz latarnią. Zarówno nawa, jak i wieża pokryta jest gontem.
Wewnątrz kościoła zachowała się oryginalna późnorenesansowa i barokowa polichromia wykonana farbami klejowymi z okresu jego budowy, odnowiona na początku lat dziewięćdziesiątych. Na ścianach i stropie kościoła przedstawiono m.in. sceny z życia patrona kościoła św. Mikołaja oraz Matki Boskiej, św. Wawrzyńca i św. Stanisława. Uwagę zwiedzających przyciąga jednak malowidło satyryczne umieszczone na stropie chóru przedstawiające diabła trzymającego za kołnierz nieuczciwą karczmarkę. Obok na wołowej skórze umieszczone są jej liczne grzechy. Wewnątrz kościoła warto również zwrócić uwagę na belkę tęczową z krucyfiksem i figurami św. Jana z XVII w. oraz późnogotycką M.B.Bolesnej z XVI w.
ze strony http://www.obrzycko.pl/
Aby obejrzeć wnętrze kościoła, trzeba przyjechać na niedzielną mszę o 9.15 lub poprosić o otwarcie opiekuna świątyni, pana Andrzeja Klapę (Słopanowo 15).

Inne atrakcje:

  • drewniany kościół parafialny z końca XVII w. z polichromią z XVII w.
  • figura przydrożna z połowy XVIII w.
  • podworski park krajobrazowy z końca XVIII w.
  • stanowisko archeologiczne 1 km NW od wsi: ślady osady zamieszkałej od epoki brązu po wczesne średniowiecze

Zachęcam też do zapoznania się z tekstem „O grzechach naszych w Wielkim Poście” (Mazowiecka Biblioteka Cyfrowa), w którym miedzy innymi można przeczytać:

„W małym drewnianym kościółku w Słopanowie w Wielkopolsce ujrzałam zabawną polichromię. W XVII wieku, gdy kościółek powstawał, malarz przedstawił diabła trzymającego lewą ręką za kołnierz karczmarkę a prawą zapisującego jej grzechy na wołowej skórze. Karczmarka trzyma kufel w swojej lewej ręce a nad nim wskazany został jej główny grzech.

Słopanowo, Wielkopolska, kościół św. Mikołaja, polichromia z XVII w.

[…]

Postanowiłam sprawdzić, co diabeł zapisał na wołowej skórze. Jakie grzechy były ważne dla ludzi 300 lat temu? Używając powiększenia i troszkę zgadując odcyfrowałam listę grzechów. Oto ona:
Spał 120 razy,
Gadał 3000 razy,
Nie modlił się 220 razy,
Śmiał się 4000 razy,
Obmawiał 500 razy,
Bluźnił 8000 razy,
Kaczmarze lichwiarze,
Nie dolewała
W odniesieniu do karczmarki wszystko stało się jasne i oczywiste: główny grzech-„nie dolewała” czyli mniej nalewała niż zapłacono, pożyczała pieniądze zarabiając na lichwie i lista jej grzechów osobistych.
Czy to tylko wykaz grzechów sprzed 300 lat”?