Chojnata

Chojnata to niewielka wieś licząca ok. 110 mieszkańców, położona nad rzeczką Chojnatką (dopływ Rawki). W osadzie znajduje się zabytkowy kościół parafialny pw. Św. Marcina, cmentarz oraz dwór z parkiem krajobrazowym.
Historia
Chojnata jest starą wsią; powstała nie później niż w XIII w. i niegdyś posiadała duże znaczenie dzięki zakonowi benedyktynów, którzy posiadali tutaj swój kościół, a przy nim m.in. szkołę i szpital.
Zabytki
Według rejestru zabytków KOBiDZ[1] na listę zabytków wpisane są obiekty:
zespół kościoła parafialnego pw. św. Marcina, XIV-XIX w.:
kościół, nr rej.: 529-XII-15 z 8.04.1950 oraz 274 z 29.12.1967
dzwonnica, drewniana, nr rej.: 884 z 29.12.1967, cmentarz kościelny, nr rej.: 906/A z 22.01.1993
zespół dworski, pocz. XIX w.:
dwór, nr rej.: 612 A z 28.07.1983
park, nr rej.: 498 A z 16.09.1978
Dwór
W Chojnacie znajduje się murowany, parterowy dwór pochodzący z 1. połowy XIX w. Obiekt zbudowany na rzucie prostokąta, posiada dwuspadowy dach, a w nim pięterko, a także drewnianą przybudówkę i czterokolumnowy ganek. Wokół dworu rozciąga się park, posadzony około 1812 r. Wokół dworu znajduje się piękny park. Na uwagę zasługuje aleja modrzewiowa.

Parafia w Chojnacie została erygowana w XIII w. Pierwszy budynek kościelny, prawdopodobnie drewniany, został w 1278 r. wyposażony przez księcia mazowieckiego, Bolesława. Także na koszt władców Mazowsza w 1334 r. zbudowany został ponoć kościół murowany z cegły – dziś, jak chce tradycja, pełniący rolę prezbiterium. Budynek ten miał cechy budowli gotyckiej, w lokalnej odmianie zwanej gotykiem wiślano-bałtyckim. Znajdują się w nim sklepienia krzyżowe.
Od początku XIV w. kościół stanowił własność klasztoru benedyktynów z Lubinia, i to zakonnicy pełnili rolę duchownych w Chojnacie.
Obecnie istniejący kościół wzniesiony został w latach 1612-1623 z fundacji Stanisława Zawadzkiego, notariusza ziemi sieradzkiej, o czym świadczy zarówno nowożytny wątek ścian, jak i tablica fundacyjna w ścianie zachodniej. Nawę zbudowano w interesującej technice drewnianego szkieletu, obmurowanego cegłą zarówno z zewnątrz, jak i od wewnątrz.
Po tych przebudowach dzisiejszy kościół jest obiektem jednonawowym, z węższym prezbiterium na rzucie wydłużonego prostokąta.
Z zewnątrz budynek kościoła jest oszkarpowany filarami charakterystycznymi dla gotyku, zaś ściany są zwieńczone gzymsem. Na szczycie fasady znajdują się, sterczyny (pionowe laski zwieńczone dekoracją w kształcie wieżyczki).
W początku XIX w. zbudowano obecne organy, a w końcu XIX w. został zbudowany drewniany chór.
Wewnątrz kościoła znajdują się 3 ołtarze: główny i dwa boczne.
Nad ołtarzem głównym głównym znajduje się obraz Matki Boskiej Dobrej Opieki, pochodzący z XVI – XVII wieku, namalowany wg tzw. szkoły włoskiej. Obraz ten zasłonięty jest przez obraz św. Marcina – patrona parafii.
Ambona w specyficznym kształcie łodzi pochodzi z końca XVIII w. Wyposażenie świątyni pochodzi z XVIII i XIX stulecia, jest wśród niego m.in. monstrancja z 1767 r., oraz dwa kielichy mszalne, z początku XVIII wieku z wyrytymi postaciami Trzech Króli, wykonane w stylu barokowym.
Chór drewniany został zbudowany pod koniec XIX wieku wg projektu Józefa Dziekońskiego, zaś organy pochodzą z 1. poł.XIX w.
Wewnątrz Kościoła, na jego zachodniej ścianie znajduje się pejzaż “Olszanka” Józefa (syna Wincentego) Rapackiego pochodzący z 1909 roku.
Na terenie kościelnym oprócz budynku głównego znajduje się również czworościenna drewniana dzwonnica o konstrukcji słupowej, pokryta namiotowym rozpłaszczonym dachem, a także oraz dwie plebanie: dawna, zbudowana w 1850 r., oraz używana obecnie, z roku 1980.
W pobliżu kościoła rośnie stary modrzew, o obwodzie w pierśnicy 3,5, będący pomnikiem przyrody.
Jeden z księży parafialnych kościoła w Chojnacie, ks. Michał Woźniak (1875 – 1942), sprawujący posługę w tej miejscowości w latach 1911 – 1921, po śmierci w obozie koncentracyjnym w Dachau został beatyfikowany przez Kościół katolicki.

http://www.ziemialodzka.pl/
http://wikimapia.org/5715939/pl/Ko%C5%9Bci%C3%B3%C5%82-w-Chojnacie
http://www.kowiesy.pl/356,chojnata.html