Wdzięczność Bogu

granada_fray_luisCzłowiek powinien być wdzięczny Bogu nie tylko za te grzechy, które mu są odpuszczone, ale i za te wszystkie, których uniknął za pomocą Jego łaski. Nie sądź więc, że godzi się kochać tylko malutko, pod pozorem, że było w tobie mało do przebaczenia; kochaj, owszem, kochaj wiele i bardzo, bo wiele ci było dane. Poczuwałbyś się do wielkiej wdzięczności względem wierzyciela, który darowałby ci cały dług, a cóż myślisz, winien jesteś Szczodrobliwemu Dobroczyńcy, który postawił cię w takim stanie, że nie tylko nie potrzebujesz się zadłużać, ale możesz się jeszcze wzbogacić? Ten zachował pierwszą niewinność – to Bóg prowadził go i osłaniał; tamten przeszedł z występku do cnoty – to Bóg go nawrócił. Inny żył w swoim nieszczęsnym uporze i umarł w grzechu, bo Bóg w Swoich sprawiedliwych sądach opuścił go! A jeżeli jest tak, cóż nam pozostaje innego, jak tylko zawołać z Prorokiem: Nie będą napełnione usta moje chwałą, abym śpiewał sławę Twoją cały dzień (Ps 70). Cóż znaczy, pyta św. Augustyn, to wyrażenie: cały dzień? Nieustannie, bez przerwy, odpowiada sam sobie. Będę Cię chwalił Panie w powodzeniu – bo Ty zsyłasz mi pociechę; w nieszczęściu – bo mnie karzesz; za ten czas, kiedy mnie jeszcze nie było – boś mnie stworzył; przez cały ciąg życia mego – bo od Ciebie je uzyskałem; za grzechy moje – boś mi je darował; za powrót do Twojej łaski – boś mi dopomógł; za moje wytrwanie do końca – boś mi obiecał wieniec nagrody. W taki to sposób będę napełnione usta moje chwałą Twoją cały dzień.

 

Św. Ludwik z Granady; Przewodnik grzeszników; Wydawnictwo AA

 

Jeden komentarz do “Wdzięczność Bogu

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *