Wczoraj zastanawialiśmy się na ślubem ubóstwa i doszliśmy do przekonania, że ten ślub oznacza to, co jest przeciwne zwyczajnym dążeniom na świecie. W zakonie ten ślub obowiązuje i pod tym względem, że zakonnicy nie mogą niczego posiadać na własność. Ubóstwo duchem obowiązuje bowiem wszystkich ludzi.
Drugim ślubem, bardziej jeszcze doskonałym i bardziej trudnym, jest ślub czystości.
W ślubie ubóstwa jest doskonałość tego, co jest poza nami. Tak samo i w ślubie czystości. Słowo czystość ma znaczenie różnorodne. Mówimy czysty stół, czysta książka – dlatego, że nie ma plam, że nie ma czegoś niepotrzebnego, co do celu nie zmierza. W znaczeniu moralnym czystość zacieśnia się szóstego przykazania Bożego. Przykazanie obowiązuje wszystkich i to, co by było nieuporządkowane, niezgodne z prawem Bożym, będzie grzechem. Pan Bóg chce, żeby ludzkość trwała i rozmnażała się [por. Rdz 1,28], i to jest wola boża dla małżeństwa. W zakonie wyrzekamy się tego, co jest dozwolone, wyrzekamy się życia rodzinnego. Pan Jezus powiedział: „Kto może pojąć, niech pojmuje” [Mt 19,12]. Jest to coś więcej trudnego niż ubóstwo. W Starym Zakonie zupełnie inaczej sądzono. Za błogosławieństwo Boże uważano liczne potomstwo. Ludziom światowym też trudno to zrozumieć.
Ślub czystości nie zabezpieczy nas jednak przed naturą, która dopominać się będzie swoich praw. Nie możemy powiedzieć, że nie będzie ciekawości do książek, które o tym coś piszą. Owszem, rozpocznie się walka posunięta aż do heroizmu.
Czy to jest tylko wyrzeczeni, czy też i coś więcej?
Kto żyje w życiu rodzinnym, jest związany z drugą osobą i podzielona jest jego miłość[por. 1Kor 7,33]. Nie chodzi o to, żeby było tylko wyrzeczenie, bo w zamian za to wyrzeczenie przychodzi coś duchowego, posuniętego do tego stopnia, że dusza nazywana jest oblubienicą Chrystusową. Wyrzekamy się po to, by rzecz dużo doskonalszą otrzymać. To jest bardzo słabe porównanie – jakby ktoś wyrzekał się jazdy wozem na korzyść jazdy samolotem. To jest tajemnica i po śmierci dużo Bożych ujrzymy.
Takie dusze nie tylko że same się uświęcają, ale i inne porywają za sobą. Św. Teresa nazywa się matką dusz. Każda dusza, która wyrzeka się życia rodzinnego(dla Boga), staje się duchową matką wielu dusza. Często ich nawet nie zna. To jest wzniosła, bardzo wzniosła rzecz. Poświęca się stworzenie, miłość stworzenia, rodzinę, radość życia rodzinnego, by stać się matką bardzo wielu dusz.
Jak zachować ten ślub mimo wielu pokus, różnych okazji i okoliczności? Oczywiście, tylko za łaską Bożą dochować go możemy. Pośredniczką wszystkich łask jest Niepokalana. Im kto więcej zbliży się do Niepokalanej, tym więcej będzie niepokalany, bo sama Jej nazwa mieści w sobie czystość i niewinność.
Trzeba następnie unikać okazji i powstrzymać swój wzrok, żeby nie patrzeć na nieodpowiednie wystawy, jeśli się jest w mieście. Książek lub powieści nie odpowiednich nie czytać; co innego z obowiązku, gdyż wówczas przychodzi specjalna łaska stanu. Trzeba się strzec, jakby się niosło skarb w glinianym naczyniu i pilnie uważać, aby się ono nie rozbiło. I wewnątrz klasztoru wobec osób tej samej płci trzeba zachować ostrożność, żeby nie naruszyć tej anielskiej cnoty.
Mówi się anielskiej, ale to jest cnota więcej niż anielska, bo aniołom nie sprawia trudności zachowanie jej. Nie żyją w rodzinie i nie mają ciała. My zaś, zachowując ją – przewyższamy nawet aniołów.
Możemy zachować i zachowujemy tę cnotę, jeśli uciekać się będziemy stale do Niepokalanej i unikać okazji. Jeśli zaufacie bezgranicznie Niepokalanej – zachowacie ten ślub, a choćby zdarzały się nawet pewne odchylenia – prędko się podźwigniecie i na nowo zaczniecie.
Mówi się, że ten ślub dużo trudniejszy do zachowania niż ślub ubóstwa, ale przy pomocy łaski Bożej nie ma rzeczy mniej lub bardziej trudnej – wszystko jest łatwe.
Niepokalanów 30 VIII 1937 r.
Z „Konferencje św. Maksymiliana Marii Kolbego”, WOF Niepokalanów 2009, wyd IV.
Dlaczego istnieje w Kościele taka postawa podziału na tych lepszych(bezżennych) i gorszych(żyjących w małżeństwie). Uważam że jest to bardzo krzywdzące i niesprawiedliwe.
Dziękuję. Piękny i umacniający tekst.