1. W Piśmie Świętym jest powiedziane, że wszelkie zło pochodzi z trzech źródeł: pożądliwości oczu, pożądliwości ciała i pychy żywota [por. 1J2,16]. To są trzy źródła, które jednak można zredukować do minimum, a nawet zupełnie. Co człowiek widzi, chciałby to mieć. I stąd pogoń za bogactwami. My w zakonie składamy ślub ubóstwa, przez który nie możemy nic posiadać na własność, a nawet na rzeczy do użytku musimy prosić o pozwolenie. Tak samo i pożyczać dobrowolnie niczego nie możemy. Żaden z nas nie może mieć ani grosza. Habit też nie jest nasz. To wszystko jest tylko do użytku. Jest bardzo pocieszające, że my tu w Niepokalanowie nie mamy zupełnie pieniędzy, bo długi są. Gdy więc co wpłynie – już na te pieniądze czeka ktoś za papier  czy za cośkolwiek innego. A nawet i te ofiary, które składają czciciele Niepokalanej – też nie są nasze i musimy je przeznaczać na ten cel, na jaki oni przeznaczają. Ponieważ wszyscy składają na szerzenie czci Niepokalanej, więc na ten cel obracamy. Jesteśmy tylko wykonawcami woli tych czcicieli – administratorami. Jest to szczęśliwe położenie, że nie mamy niczego jako właściciele.Może komuś ciężko zachować to ubóstwo, chciałby mieć habit ładniejszy, nie połatany lub innemu zazdrości, że ma to lub owo, a on nie posiada, że tamta cela jest ładniejsza, wygodniejsza. To jest już naturalność, i jeżeli objawia się to w początkach życia duchowego – to nie ma w tym nic nadzwyczajnego. Ale trzeba się przyzwyczaić i przezwyciężać. I św. Teresa, gdy wstąpiła do zakonu, pragnęła mieć ładniejszy dzbanek do wody, ale później, gdy poznała życie duchowe, obojętne jej było, jaki był dzbanek –owszem, gorszych zawsze rzeczy pragnęła.
   I tutaj więc przez Niepokalaną wszystko możemy.
   Na świecie ile złego jest przez pragnienie bogactw: nienawiści, kłótni, procesów, a nawet ciężkich wykroczeń przeciwko miłości bliźniego.

2. Drugim źródłem jest pożądliwość ciała. To jest rzecz jeszcze trudniejsza do zwalczenia. Na świecie bardzo wiele dusz ginie za przestępstwa przeciwko szóstemu przykazaniu Bożemu. I w zakonie, ileż to dusz wyciąga szatan za furtę klasztorną z tego właśnie powodu. I tu dusza może siebie pokonać przez Niepokalaną. Sama o własnych siłach tego nie uczyni, ale prze Niepokalaną wszystko może. Dusza taka może się stać nieskalana, że będzie podobna do Niepokalanej. Stanie się ta dusza tak silna, że wole jej nigdy nie zezwoli. Przez Niepokalaną może być pewna, że pokona największe nałogi.
3. Trzecim źródłem zła jest pycha żywota i ją najtrudniej pokonać, zwyciężyć. Mówią, że kwadrans po śmierci dopiero miłość własna umiera. A jest tak nieznośna, że czepia się wszystkiego, nawet najświętszych rzeczy, ktoś pokutuje, modli się dobrze, stara się o świętość, doskonałość i wówczas potrafi powiedzieć – o, teraz to rozumiem. Jest wszędzie. A jak dużo jej mamy, może dusza skonstatować, gdy przyjdzie upokorzenie. Wówczas przekonać się możemy, czy rzeczywiście jesteśmy pokorni.
   Pan Bóg z miłosierdzia swego dopuszcza upadki i upokorzenia, żeby dusza poznała swoją pokorę. To jest najtrudniejsza walka. I kto pod tym względem nie walczy ze sobą, to i pod innymi względami się potyka.
   Pan Bóg jest samą prawdą, nie może więc kłamstwa popierać, Jeśli dusza będzie w wygórowanej miłości własnej, Pan Bóg z miłosierdzia odsuwa się od takiej duszy, aby poznała, co może o własnych siłach. I inaczej postąpić nie może, bo jest Prawdą. Jeżeli dusza uzna swoją słabość – to się uzdrowi, a gdy nie – to będzie z nią ciężko. Ale i pod tym względem prze Niepokalaną – wszystko możemy. Nie ma tak rogatej pychy, żebyśmy przy Jej pomocy nie wykorzenili jej. Już to samo, że dusza zwraca się do Niepokalanej, jest pokorą. Jest to więc lekarstwo pewne, niezawodne i najłatwiejsze dla wszystkich.
   Starajmy się na własnej skórze doświadczyć, że prze Niepokalaną wszystko możemy. Mówmy to wszystkim i ludziom świeckim.
   Przez Niepokalaną prowadzi droga do wielkiej świętości.

Niepokalanów, Wniebowstąpienie Pańskie 6 V 1937 r.

Z „Konferencje św. Maksymiliana Marii Kolbego”, WOF Niepokalanów 2009, wyd IV.